Alleen maar overleven of gelukkig leven?

 

Mijn buurman ontvluchtte het Tsjechische communisme en zei me dat als je teveel vragen stelt en alle informatie wilt gaan gebruiken je gevaar loopt.

De meeste besluiten die door onze leiders en regeerders genomen worden hebben niet het doel om te overleven als mens of voor het menselijk geluk te zorgen, maar omwille van belangen. Deze belangen zijn zogenaamde ‘ulterior motivations’ wat zoiets betekent als ‘heimelijke (bij) bedoelingen’. De geheimen tarten dus de werkelijkheid. Zij bestaan uit gedachten, maar wetenschappelijk is aangetoond dat zelfs gedachten de werkelijkheid beïnvloeden en bouwstenen zijn van de actuele realiteit. Echter door de menselijke, vaak foutieve perceptie van die realiteit, denken mensen dat de natuur niet weet wat zij heimelijk denken. Logisch kan dat natuurlijk niet, want de mens is een deel van diezelfde natuur, het universum. Hij of zij bestaat uit zogenaamde atomaire deeltjes die net zoals alle levende systemen onder natuurkundige wetten vallen. Het bedenken van belangen die niet stroken met de natuurlijke gang van zaken; de universele drang naar evolutie wordt dus verstoord door geheimen. Maar, als deze logica klopt, kunnen er dus geen geheimen bestaan, want een vergeten natuurkundige wet is dat informatie niet gescheiden kan worden van de werkelijkheid en dus de fysieke wereld, de wereld in en om ons heen. Informatie is niet zomaar een abstractie, het wordt gedragen door iets, een steen, een cd, of een boek, een geest, een kwantumdeeltje en kan de wetten van de natuurkunde niet breken. Dus informatie, in ons hoofd opgeslagen omdat we die informatie niet willen delen met anderen, kan de natuur niet ontsnappen. Prachtig eigenlijk, want dat betekent dat alle besluiten die de natuurlijke werkelijkheid, zeg maar het daglicht, niet kunnen verdragen, verstoren die natuur en leveren wanorde op (entropie). Blader maar terug de geschiedenis in. 6000 jaar beschaving, die eigenlijk geen beschaving is. Het boek ‘Civilization’ van Roger Osborne bevestigt dat de oorzaak van alle leed, oorlogen, conflicten, opstanden, opkomsten en verval van koninkrijken, heksenjachten, de inquisitie enzovoorts steeds dezelfde is. Namelijk de menselijke perceptiefout, de waarneming dat heimelijke belangen zonder schade of nevenschade (wanorde) kunnen worden behaald. Dus, perceptie noopt de mens steeds maar weer te proberen, de natuurlijke wetmatigheden te ontlopen. Dit is onmogelijk, maar omdat men dat natuurlijk niet wil toegeven, bijzonder schadelijk voor het menselijk en niet menselijk leven, de omgeving en de maatschappelijke cohesie. Maar ook voor hemzelf, want als hij door zijn belangen uiteindelijk verkregen heeft wat hij geforceerd heeft, zorgt de natuur ervoor dat hij er niet van kan genieten, want geluk is afhankelijk van wroeging. Iedereen heeft een geweten wat men niet kan uitschakelen. Dus de perceptie moet eerst een ‘zelfsuggestie’ vormen wat schadelijk gedrag dan kan vergoelijken. Een persoon die heimelijke bijbedoelingen heeft zal zichzelf inpraten dat hij het toch goed bedoelt en dat hij het doet voor het grootste goed, voor de mensheid en zichzelf als het ware opoffert. Dus we observeren een geestverarming van Bijbelse proporties, een soort zelfverloochening gerelateerd aan de verloochening van Petrus. Maar er is een oplossing die we kunnen omarmen om verdere schade door belangenverstrengeling te voorkomen en dat is bewijzen, op wetenschappelijke grond, dat niemand de natuurkundige wetten kan ontlopen. We kunnen nu aantonen dat er ‘entropie’ ontstaat en dat het wordt versterkt als er informatie geheim wordt gehouden, genegeerd en of gecensureerd (wat er nu gebeurt). Iemand die een heimelijke bijbedoeling heeft zal proberen tegensprekende informatie te mijden of te ontkennen. Zo raken zulke lieden verstrikt in een verdraaide perceptie vol van zogenaamde psychologische vooroordelen (biases) die uiterst gevaarlijk zijn en zullen leiden tot stress, kortzichtigheid, weigering om te zien, maar wat veel linker is, tot agressie waar de dood op zal volgen, inclusief zichzelf. Dit lezen we niet alleen in het boek van Osborne, maar als je goed kijkt, en je je waarneming vertrouwt, dan zie je dit heden gebeuren. De geschiedenis herhaalt zich voor de zoveelste keer, maar nu zijn wij in het Westen slachtoffer, terwijl ervoor alleen de volkeren die geëxploiteerd konden worden schade voelden.

Dus, we zien iets gebeuren, maar onmachtig op te staan. Zijn we bang of gewoon lui, zoals Prof. Mackey zich afvroeg. En daarom bouwde ik deze vergelijking om wel iets te kunnen doen. We kunnen nu bewijzen dat een ulterior motivation schadelijk is. Door wel alle informatie te gebruiken kan de mens (wij zijn die natuur) orde, schoonheid en continuïteit scheppen, net zoals de natuur dat al miljoenen jaren deed en doet. Niemand kan de natuur ontsnappen want wijzelf vormen die natuur vanuit onze perceptie. Dus als we ons realiseren dat de mens toch een significante factor is die onze planeet, omgeving en samenleving schoonheid, orde en duurzaamheid kan geven, is de keuze aan ons. Dit kan alleen als hij zichzelf eindelijk als de natuur ziet en weet dat hij die niet kan beheersen, maar wel enigszins kan (be) sturen door intelligentie, bewustzijn en logica, steeds met maar een doel; gelukkig zijn (Aristoteles).