Centrale Planning en Collectivisme; De Weg naar Slavernij

 

Zelfs hier in Zwitserland is er Apartheid. Het is een land dat generaties lang niet meer in oorlog is geweest, maar nu in oorlog met zichzelf is, met haar eigen burgers die vrij willen blijven zoals het altijd was. Maar de regering is op de bandwagon gesprongen om zo het bandwagon effect te versterken ten koste van diegenen die zelf kunnen denken en dat ook doen. Hier apen ze Nederland, Frankrijk, Italië, de VS en Duitsland na om een Centraal Gepland Doel te bereiken, namelijk om het Corona Virus te verslaan. Dit is het zogenaamde Collectivisme, dat, als je de geschiedenis erop naleest, steeds het begin van totalitarisme inluidde. Het feit dat dit nooit zal lukken wordt bevestigd door talloze denkers, virologen, infectiologen, wetenschappers, hoogleraren, zelfstandige ondernemers, de gewone man die zelf nadenkt en vele anderen. Zij kijken wel naar alle opties, onderzoeken alle relevante informatie, dus kunnen concluderen dat de regeringspropaganda vooringenomen, onvolledig (het virus is veilig) en een vorm van chantage is. De vraag die beantwoord moet worden is ‘Cui Bono?’ (wie profiteert?). Laten we het boek ‘De Weg naar Slavernij’ van Friedrich Hayek erop naslaan. Hij schreef in de veertiger jaren dit boek wat eerst geen enkele uitgever wilde publiceren, maar waarvan er inmiddels tientallen miljoenen exemplaren zijn verkocht. Het boek gaat over Centraal Plannen en de gevaren ervan. De internationale aanpak om het Virus te bestrijden is ‘massale vaccinatie’. Iedereen, ook kinderen moeten volgens dit centrale plan gevaccineerd worden om de verloren vrijheden weer terug te kunnen krijgen. Je ziet dat er een ‘als – dan’ spel is uitgerold, want als je je niet laat vaccineren waarvoor er talloze degelijke argumenten bestaan, sta je buiten spel en worden je vrijheden afgepakt. Een retorische vraag: ‘Is het goed of niet goed voor de samenleving en maatschappelijke cohesie dat er onderscheid gemaakt wordt tussen gevaccineerden en ongevaccineerden?’ U weet het antwoord toch al?

Een centraal gepland doel heeft altijd als vervelende eigenschap dat het niet meer aangepast zal en mag worden. Het was aldus afgesproken en democratisch overeengekomen (wat betekent dat een minderheid, die er tegen is, genegeerd mag worden). Dus, als de context en omstandigheden, die de actuele werkelijkheid vertegenwoordigen, veranderen, zal en kan zo’n plan zich niet aanpassen d.m.v. nieuwe, zelfs belangrijke, relevante informatie. Een voorbeeld: de impact op de sociale cohesie zet mensen aan de kant, ze kunnen alleen nog sporten bij hun sportvereniging als ze zich voor elk spel testen laten ten koste van geld. Ze kunnen dus niet meer deelnemen met als gevolg dat ze niet meer kunnen trainen en dus niet meer zullen kunnen winnen omdat ze niet meer oefenen en spelen. Een ander voorbeeld; ik ben ondernemer en heb een training bedrijf waarvoor ik vóór de Corona uitbraak steeds naar mijn projecten kon reizen, wereldwijd, om mensen lokaal te onderwijzen en te trainen. Dat kan onder deze omstandigheden niet meer, dus ben ik genoodzaakt om alles ‘online’ te doen wat een inbreuk maakt op de mogelijke kwaliteit die ik waarborg en daardoor dus omzet verlies. Dit geldt voor een hele reeks van bedrijven en ondernemers in vele sectoren, freelancers en muzikanten, die hun levenswerk bedreigd zien omdat er onzekerheid is ontstaan. En dat komt allemaal door ‘Centrale Planners’, die nevenschade zullen negeren, want het doel (plan) heiligt alle middelen. Hayek schreef op pagina 166 en 167: ‘Het principe dat het doel alle middelen heiligt wordt in individualistische ethica gezien als het ontkennen van alle moraliteit. In collectivistische ethica wordt dat de voorwaarde van superieure macht, want er is letterlijk niets dat een vasthoudende collectivist niet zal doen zolang het ‘het goede voor iedereen’ wordt gediend, want dit ‘goede voor iedereen’ is het enige criterium dat men hoort te doen. Er kan geen enkele grens voor wat de burger bereid moet zijn te doen bestaan, geen handeling dat zijn geweten moet voorkomen mee te doen, als dit noodzakelijk is het doel die de gemeenschap heeft gepland of wat de superieuren hebben verordend te bereiken.’  De filosoof en schrijfster Ayn Rand was een fervent tegenstander van deze vorm van chantage en schreef in haar boek  Atlas Shrugged: ‘Collectivisme betekent de onderwerping van het individu aan een groep - of dat nu aan een ras, klasse of staat is, doet er niet toe. Collectivisme houdt in dat de mens geketend moet zijn aan collectieve actie en collectief denken omwille van wat men noemt "het algemeen welzijn.’

Ik denk dat ik niet hoef uit te leggen dat we ons in een vervaarlijke situatie bevinden waar de groepen tegen elkaar worden uitgespeeld en discriminatie als één van de benodigde middelen geaccepteerd wordt om het doel te bereiken en het centrale plan te verwezenlijken. De geschiedenis laat ons zien dat zulke plannen misschien voor een korte tijd haalbaar waren, maar altijd ten koste van leed en schade, en dat die plannen niet te handhaven waren, omdat het verval onmiddellijk wordt ingezet als men zo’n plan ten uitvoer gaat brengen. Als er dan sprake is van een opstandig publiek, wordt geweld niet uitgesloten. Dit heet dan entropie of wanorde. Dit is een natuurkundige wetmatigheid. De natuur laat het collectivisme niet toe zonder in wanorde te vervallen omdat, om een plan überhaupt te kunnen laten slagen en een doel te bereiken, er altijd informatie noodzakelijk is om te kunnen bijsturen. Je kunt miljoenen vrijdenkers niet zomaar de mond snoeren zonder contrareactie. Informatie, over de gevolgen voor de samenleving van een collectivistisch ideaal, gaat haar eigen leven leiden, omdat die informatie de realiteit vertegenwoordigt die niemand kan ontlopen, zelfs Centrale Planners niet. Communicatie of het voortdurend vergaren en delen van (nieuwe) informatie creëert de basis voor sturing, maximale controle en voorspelbaarheid. Een voortdurend leerproces is de basis voor continuïteit op lange termijn. En dit is onze oplossing. Samen moeten we alle relevante informatie zoveel mogelijk delen, bespreken en vooral blijven praten. Maar ik waarschuw u toch even. Zoals Hayek en Rand ons vertelden, ligt het gevaar van totale censuur op de loer omdat collectivisme geplaveid is met goede voornemens, en zoals u weet, is dat de weg naar de hel. Dus een laatste retorische vraag zou zijn: ‘Is het opofferen van vrijheid, levensruimte en geluk van een aantal, omdat dit het goede voor iedereen zou zijn, geoorloofd?’