Zakendoen is haast onmogelijk gemaakt voor de grootste groep. Een korte uitleg over Utilitarisme.

December is gekomen, hoewel het nog steeds vrij warm is in Midden-Europa, kan men nu elk moment koude fronten verwachten. Het weer is onvoorspelbaar, wat werd bevestigd door Lorenz die, door te proberen de weerpatronen wiskundig te berekenen, per ongeluk het vlindereffect ontdekte. En zo zie ik onze zakenwereld. Een beter synoniem voor onvoorspelbaarheid of onbetrouwbaar gedrag is complexiteit. Hiermee bedoel ik de grillige acties van wetgevers en overheden die onze gebruikelijke manier van zakendoen hebben geschaad, waardoor veel mensen in hun levensonderhoud worden bedreigd en de toeleveringsketens waarschijnlijk imploderen. Ze doen dat om 'levens te redden' en ervoor te zorgen dat de capaciteit van de IC's niet wordt overschreden. Misschien gold dat wel tijdens de eerste drie maanden van de uitbraak van Corona, maar de voortzetting van het letterlijk verstikken (gezichtsmaskers) en het opsluiten van hele landen blijkt nadelig te zijn voor de inkomens die nodig zijn om in leven te blijven. Dus het behoud van het leven voor sommigen, wordt betaald door het leven van de velen. Dit is in tegenspraak met het utilitarisme, een filosofie die is geïnitieerd door Jeremy Bentham, die de basis zou kunnen vormen voor de besluitvorming door te kijken naar het grotere goed voor het grootste aantal mensen. We kunnen gemakkelijk samenvatten dat deze voorkeur voor proportionaliteit over het hoofd wordt gezien of categorisch wordt genegeerd. Het is nogal verontrustend dat mensen overal ter wereld voor een dilemma staan. Eén ding moeten we niet accepteren zonder dat we enkele antwoorden krijgen en daarom worden onze bedrijven, dus de overlevingskansen van gezonde mensen, opgeofferd voor het minder goede, en niet voor het grotere goed. Als cyberneticus ben ik op zoek naar informatie die dergelijke schadelijke gevolgen voor de mensen, de economie en de sociale samenhang kan verklaren of rechtvaardigen. Mensen moeten hun winkels, hotels, bars of bedrijven vrij kunnen beheren, zonder te worden gesloten. We zouden de gouden regel moeten testen die door Immanuel Kant werd gevraagd. De vragen zouden gebaseerd kunnen zijn op zijn categorische imperatief, waarbij hij de kwestie aan de orde stelt, zodat de keuze en de beslissingen kunnen worden getest.  De gouden regel: 'doe anderen niet aan wat je niet wilt dat anderen aan jou doen' gaat vooraf en moet altijd de eerste reflectieve en retorische vraag zijn. Het is duidelijk dat deze retorische vraag niet is gesteld door de politici en virologen die de bevoegdheid hebben gekregen om te beslissen of uw bedrijf mag overleven of niet. Ze leiden meestal geen bedrijven of zijn afhankelijk van inkomsten omdat ze een gegarandeerd maandsalaris ontvangen. Bertrand Russell noemde ze salarismannen. Helaas kan ik zeker constateren dat schadelijke beslissingen niet worden genomen door wijze en reflectieve individuen, maar worden gedreven door angst en uiteenlopende bijbedoelingen. Dit is zeer gevaarlijk, niet alleen voor het bedrijfsleven, maar voor het hele leven op aarde. U bent het misschien niet eens met wat ik hier schrijf, maar zolang we niet alle antwoorden krijgen en onze vragen niet beantwoord worden, blijven onze toekomstige zakelijke vooruitzichten veel onvoorspelbaarder dan nodig is. Het is tijd om te kiezen; continuïteit van zaken of ontbering voor de velen.