De Aarde Huilt


De Aarde huilt

Moeder Aarde heeft alle tijd van de Wereld
Maar wij eigenlijk niet meer
Dus moeten we kiezen,
opwarmen of bevriezen
En wel voor de laatste keer
We moeten bedenken dat onze Aarde wel zonder ons kan
Maar wij als mensen dit niet zouden kunnen
We hebben haar nodig als vrouw en als man
Anders maken we onszelf overbodig
En wat moeten onze kinderen dan?
Als water en lucht hen zullen verstikken?
Gaan we dan toch nog door?
Onze bomen domweg af te fikken?

Ja moeder Aarde heeft alle tijd van de Wereld,
Ik zeg het nog maar eens
Ze huilt, haar tranen zijn onze Oceanen
Waar geen vis meer in zwemmen kan
Ze glimlacht om haar toekomst, verlost te zijn van ons als mens
Zodat ze aan de grote schoonmaak beginnen kan
Dat is haar liefste wens
Zij heeft wel de jaren om te wachten
Tot radioactief afval zijn tijd
Van destructie en dodelijkheid
Door eeuwen en eeuwen, eindelijk slijt
Zodat er nieuw leven mogelijk wordt
Voor diegenen die konden wachten
Misschien is dat leven betrekkelijk kort
Misschien maar een paar dagen en nachten
Maar de Aarde heeft meer tijd dan wij
Dus laten we eindelijk bekennen
Dat ons leven hier heel relatief zij
Al is dat wel even wennen

Dus onze keuze wordt redelijk eenvoudig
En kiezen we samen voor ons als mens
De mens, jij en ik, het is een natuurlijk gevoel
Want behoud van onze Aarde rest ons nog als enig doel
Ons Moeder lacht dan weer
En verwarmt ons met haar gloed
Ze kleedt ons, voedt ons en maakt ons vrij
En dat is maar het beste voor jou en mij
Het is eigenlijk een simpel verhaal
Moeder Aarde is niet afhankelijk van ons
Maar wij zijn afhankelijk van haar als moeder
Want zij is de geduldige hoeder
Van ons allemaal

Reacties

Populaire posts van deze blog

De voorwaarden voor een functionele samenleving zijn niet meer aanwezig

Desinformatie kán en zál nooit werken

De Zinloosheid van Menselijke Beheersing van de Natuur dmv Scientisme