De Aarde Huilt
De Aarde huilt
Moeder Aarde heeft alle
tijd van de Wereld
Maar wij eigenlijk niet
meer
Dus moeten we kiezen,
opwarmen of bevriezen
En wel voor de laatste
keer
We moeten bedenken dat
onze Aarde wel zonder ons kan
Maar wij als mensen dit
niet zouden kunnen
We hebben haar nodig als
vrouw en als man
Anders maken we onszelf overbodig
En wat moeten onze kinderen dan?
Als water en lucht hen
zullen verstikken?
Gaan we dan toch nog door?
Onze bomen domweg af te
fikken?
Ja moeder Aarde heeft
alle tijd van de Wereld,
Ik zeg het nog maar eens
Ze huilt, haar tranen
zijn onze Oceanen
Waar geen vis meer in
zwemmen kan
Ze glimlacht om haar
toekomst, verlost te zijn van ons als mens
Zodat ze aan de grote
schoonmaak beginnen kan
Dat is haar liefste wens
Zij heeft wel de jaren om
te wachten
Tot radioactief afval
zijn tijd
Van destructie en
dodelijkheid
Door eeuwen en eeuwen,
eindelijk slijt
Zodat er nieuw leven
mogelijk wordt
Voor diegenen die konden wachten
Misschien is dat leven
betrekkelijk kort
Misschien maar een paar
dagen en nachten
Maar de Aarde heeft meer
tijd dan wij
Dus laten we eindelijk
bekennen
Dat ons leven hier heel
relatief zij
Al is dat wel even wennen
Dus onze keuze wordt
redelijk eenvoudig
En kiezen we samen voor
ons als mens
De mens, jij en ik, het
is een natuurlijk gevoel
Want behoud van onze
Aarde rest ons nog als enig doel
Ons Moeder lacht dan weer
En verwarmt ons met haar
gloed
Ze kleedt ons, voedt ons
en maakt ons vrij
En dat is maar het beste
voor jou en mij
Het is eigenlijk een
simpel verhaal
Moeder Aarde is niet
afhankelijk van ons
Maar wij zijn afhankelijk
van haar als moeder
Want zij is de geduldige
hoeder
Van ons allemaal
Reacties
Een reactie posten