Risico Analyse of Risico Synthese?
Ik begon met het verhaal van Cassandra, de dochter van de koning van Troje. Zij had van de God Apollo de gave gekregen om in de toekomst te kunnen kijken onder voorwaarde dat zij op de avances van Apollo zou ingaan. Maar toen Cassandra door had dat de bedoelingen van Apollo niet in het voordeel van de Trojanen zou zijn, moest ze niets meer van deze God hebben.Daardoor werd hij boos en zei haar; 'Ik kan je de gave om in de toekomst te kunnen kijken niet meer afnemen, maar ik kan er wel voor zorgen dat niemand je ooit zal geloven.' Dit vind ik zeer relevant. U en ik kunnen best een stukje in de toekomst kijken als we maar alle informatie willen gebruiken, maar meestal luisteren we niet naar goede raad of ontkennen zelfs informatie omdat die niet bij een doelstelling past. Hoe meer informatie, des te meer beheersing van risico's. Hoe meer men weet, des te meer men weet te voorkomen.
Dus wat doen de meeste organisaties? Zij gaan hun mogelijke risico's analyseren. Ze maken matrixen en brengen risico's in kaart en proberen dan die risico's te voorkomen of te beheersen door wet of regelgeving. Mijn vraag aan het publiek was; hoe doet een menselijk lichaam dit? Wat doet de natuur om haar risico's te beheersen? Is de natuur uitgerust met een natuurlijk risicobesturingssysteem?
Heeft de natuur steeds meer wetten of regels nodig om zich te kunnen handhaven? Ik zeg nee, de natuur en dus wij als mens, zijn reeds uitgerust met een risicobeheersingssysteem en dat werkt met informatie oftewel feedback. Doordat de mens steeds met haar omgeving overlegt, van zijn omgeving leert en weet dat hij van de omgeving afhankelijk is, kan hij zichzelf maximaal beheersen en dus behouden. De mens behoudt als het ware zichzelf door interactie en in communicatie met zijn omgeving. Ons lichaam kijkt dus niet analytisch (naar zijn delen alleen) maar synthetisch (naar alles, alle informatie, alle feedback) en communiceert met zijn hele netwerk en alles in zijn omgeving. Analyse is een reductionistische benadering terwijl synthese een systeembenadering is. Een mens als lichaam en geest kan dus van nature niets uitsluiten, maar dat doen veel organisaties wel. Organisaties zijn ten onder gegaan omdat ze niets meer wilden leren en konden zich daardoor niet meer aanpassen. Wij spreken van 'dode' organisaties omdat ze niet meer communiceren. Kijk nu eens om je heen en zie welke organisaties er wel of niet luisteren naar informatie? Je zult merken dat bedrijven of politieke partijen NIET luisteren, NIET communiceren, zich NIET aanpassen (denk aan olie, banken, democraten, liberalen, instellingen, denktanks, hedgefunds, industrie, plastic, chemie)... Deze organisaties zijn reeds op sterven na dood en kunnen dus NIET overleven. Hun risico analyse is vaak louter intern, maar dat is onvoldoende. Zij kunnen ook niet zonder omgeving. Ook zij zijn afhankelijk van interactie en cognitie met de samenleving en natuur en omdat ze dat om moverende redenen vermijden, zullen ze niet kunnen overleven en zullen worden ingenomen als Troje, omdat zelfs de vader Cassandra, zijn eigen dochter, niet wilde geloven.
Reacties
Een reactie posten