Angst om te leven
Deze week werk ik in Italie. Nee, ik ben niet op vakantie hier en zo te zien, op het strand hier niet ver vandaan ben ik niet de enige die hier niet op vakantie is. Het brede strand aan de Adriatische Zee is zo goed als leeg. Ik logeer in een zakenhotel. De receptioniste draagt een mondkapje, de portier ook, de directeur en alle staf ook. Ben ik in een hotel of in een ziekenhuis beland? Er wordt me verteld dat ook ik een mondkapje dragen moet als ik in de lobby of in de bar of in het restaurant zit. Och, ik doe het dan ook maar uit compassie met die arme medewerkers die mij 's morgens mijn Cappuccino brengen omdat de zelfbediening geen zelfbediening meer mag zijn tijdens het ontbijt. Ik moet nu, gekapt, geduldig op mijn beurt wachten tot een mondgekapte en gehandschoende bediende mij van eieren, koffie en een croissant voorziet. Per ongeluk, gewoon uit gewoonte, waag ik het om zelf een glas jus d'orange in te schenken wat me op heel boze blikken, van boven een mondkapje, komt