Arend van Campen

Er is een nieuw boek verschenen van Peter Oborne, een Engelse journalist dat 'The Assault on Truth' heet. Ik heb het nog niet gelezen, maar ik hoef maar om me heen te kijken, de media te volgen, de kranten te lezen of TV te kijken om te begrijpen waar dit boek over zal gaan. De waarheid wordt met alle macht ontkend, onderdrukt en zelfs bestraft. Dit riekt naar opzet. U vraagt zich dan wellicht af; maar wie is er zo slecht en zo in en in gemeen dat hij of zij de werkelijkheid ervoor onderdrukt? Bestaat er dan een heimelijk plan, een agenda die het daglicht niet kan verdragen? Of is er een doel waarvan men weet dat als dat in de openheid zou komen, het meteen verhinderd zal gaan worden omdat pas dan de mensen het snappen? Zoals ik al vaak op deze blog heb uitgelegd is het natuurkundig onmogelijk om informatie (de waarheid) te scheiden (te liegen) van de fysieke werkelijkheid (onze realiteit) zonder het veroorzaken en versnellen van 'entropie' oftewel 'wanorde' ver

Socrates vond de democratie maar niks omdat niet de geïnfomeerden maar de niet geïnformeerden het voor het zeggen zouden hebben. Zij zouden de informatie van de geïnformeerden onderdrukken en ontkennen. Eindelijk, na honderden jaren van een valse aanname dat we in een democratie zouden leven, zorgt de natuur in de vorm van een virus ervoor dat de democratie alleen heeft mogen bestaan als de belangen van belanghebbenden niet werden geschaad. Waar we nu op af stevenen wordt gemaskeerd door het democratische proces, maar is een dictatuur gebleken met totalitaire trekjes. De burger, de maatschappelijke cohesie, het levensgeluk en de levensvreugde is vernietigd omdat we de dood als illegaal hebben verklaard. Maar is het daadwerkelijk onbegrijpelijk wat er aan het gebeuren is? Waarom zouden we een algehele dehumanisering accepteren om dan in angst voor de dood zonder plezier verder te leven? Nu, als ik dit schrijf, krijg ik het gevoel dat het niet bewust wordt gedaan, maar dat er een collect

  Sinds ik deze blog in 2013 begon, heb ik uitgebreid geschreven over het menselijke perceptieprobleem, de manier waarop mensen in delen denken en het geheel niet kunnen zien. Mensen geloven echt dat ze het leven, de natuur en de wereld kunnen beheersen omdat ze van kinds af aan zijn opgevoed om mechanistisch, reductionistisch of analytisch te denken. Zij geloven dat alle levende systemen mechanische structuren zijn, bestaande uit onderdelen. Wanneer dergelijke systemen kapot zijn, hoef je ze alleen maar uit elkaar te halen, naar de onderdelen te kijken, het niet functionerende onderdeel te repareren of te vervangen, het systeem weer in elkaar te zetten en het systeem zal weer functioneren. Maar dit is een misverstand, een misvatting. Waarom? Om te beginnen: als we naar de biologie en de fysica kijken, kunnen we concluderen dat levende systemen niet buiten de omgeving kunnen bestaan. Het is de omgeving die het functioneren mogelijk maakt, ook van mechanische, door de mens gemaakte syst