Arend van Campen

Deze week keek ik, zoals ik sinds 2009 pleeg te doen, naar de diverse presentaties, debatten en optredens van onze politieke en economische wereldelite die tijdens de 48 e editie van de World Economic Forum te  Davos hun opwachting maakten. Het 2018 credo van deze jaarlijkse vergadering was; het ‘ cre ë ren van een gedeelde toekomst in een gebroken wereld ’ .  Ze gebruikten het Engelse woord ‘ fractured ’ wat ik hier heb vertaald als gebroken. Men sprak over mogelijke oplossingen om onze wereld te helen, maar omdat de wereld zo enorm complex is geworden, is er mijns inziens, door niemand, een echte, concrete oplossing geboden om onze gebroken wereld te kunnen repareren. Trump zei dat de VS op de eerste plaats komt, maar voegde nu toe dat alle andere leiders dat ook zouden moeten doen met het land waar zij vandaan kwamen. Onze premier Rutte zou dus Nederland op de eerste plaats moeten zetten, maar daar zie ik nu een fractuur. Als ik tweede kamer discussies op Youtube bekijk, zie ik v

The World Economic Forum (WEF) meeting in Davos, Switzerland will be held this month for the 45th time. Its slogan is: ‘improving the state of the world’. This is not an easy task, because improving what is created fundamentally wrong, makes, in my humble opinion, things ‘wronger’. Over the course of a week, top politicians – even the President of the USA, Donald Trump will be attending – and a mixed crowd of business people, celebrities, NGO executives and journalists will be there to talk about what to do to ensure economic growth can be ‘inclusive’.  But what do they mean by inclusive growth? And why is growth necessary? I shall try to explain this from a systems, scientific viewpoint. Growth in organisms, people, plants or animals, is possible from the beginning of life’s conception to a certain age and then decline starts to change growth into decay, because the energy stored in life is needed to feed new forms of organisms in order to continue life. Growth is therefore limit

De grootste denkfout een mens maakt is dat hij of zij zich doelen stelt waarvoor het nodig is informatie die zulke doelen tegen zou kunnen houden, te ontkennen, te ontlopen of te negeren. Dit betekent meteen dat een doel alleen nog behaald kan worden door forcering of door tolerantie door anderen, maar dat de uitkomst altijd instabiel zal zijn, nooit voort kan duren of duurzaam kan zijn. Alleen door de acceptatie en het benutten van alle informatie en deling ervan met iedereen die bij zo’n doel betrokken raken of zijn wordt het stabiel en kan het voortduren.  Want door alle relevante informatie en kennis wel te delen met iedere zogenaamde stakeholder, wordt het beheersbaar omdat je dan steeds met nieuwe informatie e.e.a. bij kunt sturen. Dit is het principe van cybernetica. Een systeem moet kunnen leren om te leven. Informatie (positieve en negatieve feedback) wordt terug gestopt in het levende systeem om te kunnen blijven leren. Kijk eens naar de debatten in de Tweede Kamer